Иммунохемилюминесценция әдісімен қан сарысуындағы цитомегаловирусқа IgG авидтілігін анықтау
Цитомегаловирус (ЦМВ) герпес вирус туыстығына жатады. Сондай-ақ осы топтың басқа өкілдері сияқты бұл да адам ағзасында өмір бойы сақталуы мүмкін. Дені сау адамда қалыпты иммунитетпен біріншілік инфекция ешқандай асқынуларсыз және жиі симптомсыз өтеді. Белгілі болғандай, ЦМВ TORCH-инфекциялар тобына кіреді, ұрықтың құрсақ ішілік дамуына және жаңа туған нәрестелерде ағзалардың ауыр зақымдануын шақырады.
Ағзаның негізгі иммундық қорғану тәсілдерінің бірі сырттан келіп түскен антигенге қожайынның антиденелер түрінде шабуыл жасауымен іске асырылады.
Антиген – бұл генетикалық бөгделік белгілері бар зат. Олар, мысалы үшін бактериалды қабырға қалдығы немесе вирус капсуласы болуы мүмкін.
Антидене – бұл жасуша ішінде иммундық қорғанысты өндіретін және антигенді бейтараптандыратын нәруыз.
Ғалымдар антиденелердің (иммуноглобулиндердің) бес негізгі кластарын бөледі. Цитомегаловирусты зақымдануды диагностикалау үшін солардың ішінде ең маңыздысы - IgG және IgM.
IgM иммуноглобулині қанда бірінші пайда болады. Олардың қан арнасында анықталуы жедел инфекцияның белгісі болып табылады. Қабынудың басылғанына қарай бұл иммунологиялық белсенді нәруыздың түрі қан ағымында жойылады.
IgG класының өкілі жұқпа енудің жедел фазасында IgM қарағанда кеш пайда болады. Алайда инфекциямен ауырып болған соң олар қанда ұзақ уақыт қалып, иммундық есте сақтау үрдісін қалыптастыруға қатысады.
Қандағы иммуноглобулиндердің қосарлануын талдай келе, адам жедел цитомегаловирустық инфекциямен қазір ауырғанын немес бұрын ауырғандығын түсінуге болады.
Қан ағымында екі антиденелер түрін анықтау жедел жұқпалы ауруды немесе созылмалы жұқпалы үрдістің белсенділігін білдіреді.
Цитомегаловирусқа авидтілікті не үшін анықтайды?
Қан ағымында IgM класындағы антиденелердің анықталу мерзімі қатты ерекшеленуі мүмкін. IgM қан арнасында 3-5 ай айналымда жүріп, кейін жоғалып кетеді деп қабылданған. Бірақ олар ауырғаннан кейін 2м жылдан соң да анықталғаны туралы жағдайлар белгілі. Бұл арада айқын иммунды тапшылық кезінде олар қанда мүлде болмауы мүмкін.
Мұндай жағдайларда жалған оң немесе жалған теріс нәтижелер алуымыз мүмкін. Авидтілікті анықтау осы мәселені айналып өтуге және цитомегаловирус тасымалдаушысына қатысты нақты мәліметті алуға мүмкіндік береді. Бұл әдісті 1989 жылы Хельсинк университетінің профессоры Клаус Хедман клиникалық тәжірибеге енгізді.
Жиі бұл талдауға қажеттілік жүкті әйелдерде туындайды. Бұл жедел цитомегаловирустық зақымдану әйел құрсағында дамып жатқан сәбиге айтарлықтай зиян келтіруімен байланысты.
Егер жүкті әйелде цитомегаловирусқа IgG қоса М класының да антиденесі анықталады. Бұл жалған оң нәтижелі емес екенін басын ашып алу аса маңызды. Егер жоқ болса, онда жедел инфекцияның дамығанын немесе созылмалы реактивтіліктің пайда болғанын анықтау керек. Жүктілікті сақтап қалу болжамы осыған байланысты. Авидтілікті анықтау осы жағдаятты түсіндіру мүмкін.